دعای روز دوم ماه مبارک رمضان و اوقات شرعی به علاوه صوت و شرح دعا
محفل: دعای دومین روز ماه مبارک رمضان مصادف با دوشنبه 13 اسفند به همراه اوقات شرعی تقدیم مخاطبان می شود.
به گزارش محفل به نقل از مهر، اوقات شرعی دومین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با دوشنبه ۱۳ اسفند ماه به افق تهران بدین شرح است: اوقات شرعی امروز تهران: اذان صبح طلوع آفتاب اذان ظهر غروب آفتاب اذان مغرب نیمه شب شرعی ۰۵: ۰۷: ۵۹ ۰۶: ۳۱: ۱۳ ۱۲: ۱۶: ۱۵ ۱۸: ۰۱: ۱۷ ۱۸: ۱۹: ۲۷ ۲۳: ۳۴: ۳۸ دعای روز دوم بسم الله الرحمن الرحیم «اللّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلی مَرْضاتِکَ، وَجَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِقِراءَةِ آیاتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ» خدایا، مرا در این ماه به خشنودی ات نزدیک کن و از خشم و انتقامت برکنار دار و به قرائت آیاتت موفق کن، ای مهربان ترین مهربانان روز دوم ماه مبارک رمضان، مؤمن چه خواسته ای باید داشته باشد؟ ۱. مرا به رضایت و خشنودیت در این ماه نزدیک کن؛ ۲. مرا از خشم و انتقامت دور گردان؛ ۳. مرا به قرائت آیاتت موفق بدار؛ «اللّهُمَّ قَرِّبْنِی فِیهِ إِلی مَرْضاتِکَ» خداوند در آیه ۷۲ سوره توبه می فرماید: وَعَدَ اللهُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَ مَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوَانٌ مِنَ اللهِ أَکْبَرُ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (خدا به مردان و زنان با ایمان، بهشت هایی را وعده داده که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است. در آن جاودانه اند، و نیز سراهای پاکیزه ای را در بهشت های ابدی [وعده فرموده] و هم چنین خشنودی و رضایتی از طرف خدا [که از تمامی آن نعمت ها] بزرگ تر است؛ این همان کامیابی بزرگ است) خشنودی و رضایت خداوند بزرگ ترین نعمت است. چگونه به این مرتبه برسیم؟ حضرت موسی (ع) از خداوند درخواست نمود که به او عملی بیاموزد که با انجام آن به مقامی برسد که رضایت داشتن و خشنود بودن خداوند از او را در پی داشته باشد. خداوند به حضرت موسی وحی فرمود: «یا موسی اِنَّ رِضَایَ فِی رِضَاکَ بِقَضَائِی» ای موسی، اگر رضایت و خشنودی مرا می طلبی بدان که خشنودی من از تو، به رضایت و خشنودی تو از قضا و قدر من بستگی دارد. آن چه را که در طول زندگی ات برای تو مقرر کرده ام از دنیایت ممکنست خوشایند تو نباشد ولی اگر حرمت نگه داری و شاکر و صابر و راضی باشی، من نیز از تو خشنود خواهم بود. «وَجَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَ نَقِمَاتِکَ» در دعای افتتاح چنین می خوانیم: «اَشَدُّ المُعاقِبینَ فی موضِعِ النَّکالِ و النَّقَمَةِ» (یقین دارم که در جایگاه بلا و عذاب تو سخت ترین کیفر دهنده هستی.) امیرالمؤمنین (ع) نیز در دعای کمیل به حضرت حق چنین عرض می کنند: «یا رَبِّ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفی، عَنْ قَلیلٍ مِنْ بَلاءِ الدُّنْیا وَ عُقُوباتِها، وَ ما یَجْری فیها مِنَ الْمَکارِهِ عَلی أهْلِها، عَلی أنَّ ذلِکَ بَلاءٌ وَ مَکْرُوهٌ، قَلیلٌ مَکْثُهُ، یَسیرٌ بَقاؤُهُ، قَصیرٌ مُدَّتُهُ، فَکَیْفَ احْتِمالی لِبَلاءِ الآخِرَةِ، وَ جَلیلِ وُقُوعِ الْمَکارِهِ فیها؟ وَ هُوَ بَلاءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ، وَ یَدُومُ مَقامُهُ، وَ لا یُخَفَّفُ عَنْ اَهْلِهِ، لِأَنَّهُ لا یَکُونُ إلاّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقامِکَ وَ سَخَطِکَ، وَ هذا ما لا تَقُومُ لَهُ السَّماواتُ وَ الأرْضُ، یا سَیِّدِی فَکَیْفَ بی (لی)؟ وَ أنَا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الذَّلیلُ، الْحَقیرُ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ؛ یا اِلهی وَ رَبّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلایَ، لأیِّ الْاُمُورِ اِلَیْکَ اَشْکُو؟ وَ لِما مِنْها أضِجُّ وَ اَبْکی لاَلیمِ الْعَذابِ وَ شِدَّتِهِ، أمْ لِطُولِ الْبَلَاءِ وَمُدَّتِهِ» (ای آفریدگار من، تو از ناتوانی ام در مقابل کمی از غم و اندوه دنیا و کیفرهای آن و آن چه از ناگواری ها بر اهلش می گذرد آگاهی، با آنکه این غم و اندوه و ناگواری درنگش کم، بقایش اندک و مدّتش کوتاه است؛ پس چگونه خواهد بود تاب و توانم در مقابل بلای آخرت و فرود آمدن ناگواری ها در آن جهان بر جسم و جانم و حال آنکه زمانش طولانی و جایگاهش ابدی است و تخفیفی برای اهل آن بلا نخواهد بود، چونکه مایه آن بلا جز از خشم و انتقام و ناخشنودی تو نیست و این چیزی است که در برابرش آسمان ها و زمین تاب نیاورند، ای سرور من تا چه رسد به من؟ و حال آنکه من بنده ناتوان، خوار و کوچک، زمین گیر و درمانده توأم؛ ای خدای من و آفریدگار و سرور و مولایم، برای کدام یک از دردهایم به حضرتت شکایت کنم و برای کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزم. آیا برای دردناکی عذاب و سختی اش، یا برای طولانی شدن بلا و زمانش.) مسلماً سخط الهی با رضوان الهی برابر نیست. سوره آل عمران آیه ۱۶۲ می فرماید: أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَنَ اللَّهِ کَمَن بَآءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَیهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ (آیا کسی که بدنبال خشنودی خداست، مانند کسی است که به خشم خدا گرفتار شده و جایگاهش دوزخ است و دوزخ عاقبت بدی است.) چگونه گرفتار سخط الهی می شوند؟ در سوره مائده آیه ۸۰ می فرماید: لَبِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ فِی الْعَذابِ هُمْ خالِدُونَ (قطعاً بد است آن چه نفوسِ [طغیان گرشان برای قیامت] آنان پیش فرستاده است؛ [و نتیجه آن این است] که خدا بر آنان خشم گرفت و در عذاب جاودانه اند) اعمال و گناهان ماست که موجب خشم الهی و انتقام جویی خداوند می شود. آن چه که خدا را به خشم می آورد باید شناخت و از آن اجتناب کرد. «وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِقِراءَةِ آیاتِکَ» توفیق در لغت به مفهوم برگرداندن اسباب به طرف مطلوب خیر است. یعنی اسباب طوری مهیا بشود که ما به مطلوب خیرمان برسیم و چون مسبب الاسباب خداوند است، در این فقره از خداوند توفیق قرائت آیات مطالبه شده است. یعنی خدایا اسباب را طوری مهیا کن و مقدر ساز که من موفق به قرائت آیات قرآن بشوم. ما بدون خدا توانایی هیچ کاری را نداریم، نه ترک گناه و نه اطاعت از خدا. خداوند در سوره مزمل آیه ۲۰ خواندن قرآن را مطالبه کرده است (هرچند کم): فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ (هرچه از قرآن برای شما میسر و مقدور است، بخوانید.) توصیف قرآن از زبان حضرت رضا (ع) امام رضا (ع) می فرمایند: قرآن ریسمانی محکم بین خدا و خلق است. دست آویزی مستحکم برای ثبات و برقراری طریقه ای بی نظیر است. کشاننده به طرف بهشت و نجات بخش از آتش جهنم است. با گذشت قرن ها کهنه نمی گردد. بر زبان ها بی ارزش نمی گردد. چون مخصوص یک زمان خاص نیست بلکه راهنمای روشن و حجت بر هر انسانی قرار داده شده است. به هیچ وجه از اطراف به آن باطلی راه ندارد و از طرف حکیم حمید فرستاده شده است. «برحمتک یا ارحم ارحمین» و توفیق (اسباب) مهیا نمی شود مگر به رحمت خداوند.
منبع: mahfel110.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب