فرزندان اشرف پهلوی در صدر خارج کنندگان ارز از ایران
به گزارش محفل جامعه کارکنان بانک مرکزی ایران در گزارشی که پاییز 1357 منتشر نمود اسامی بیشتر از 170 نفر از مقامات رژیم پهلوی را بعنوان بزرگ خارج کنندگان ارز و طلا از کشور منتشر نمود که فرزندان اشرف پهلوی خواهرزاده های محمدرضا شاه، برخی ژنرال های ارتش، بزرگ سرمایه داران و رجال وابسته به رژیم پهلوی در صدر آنها قرار داشت. در این گزارش علاوه بر مقدار فراوانی دلار به خروج مقادیر فراوانی طلا و جواهرات، اوراق بهادار، تابلوهای نفیس و... هم اشاره شد.
به گزارش محفل به نقل از ایسنا، امروز هفتم آذرماه چهل و سومین سالروز انتشار فهرست کارگزاران رژیم پهلوی است که در سال ۱۳۵۷ مقادیر قابل توجهی ارز از کشور خارج کردند.
تاریخچه
با شروع نخستین جرقه های اعتصابات سراسری مردم در سال ۱۳۵۶، رشد سرمایه گذاری و رشد اقتصادی در داخل کشور روندی کاهشی پیدا کرد و هر چه بر آتش اعتراضات مردم ضد رژیم پهلوی اضافه گردید، ترس عناصر و سرمایه داران وابسته به نظام شاهنشاهی از به خطر افتادن سرمایه های شان هم بیشتر و بیشتر شد تا جایی که روند فروش املاک و مستغلات و دارایی ها و تبدیل ریال به دلار و خارج کردن ارز، طلا و جواهرات قیمتی از کشور سرعت گرفت.
در فهرست بلند بالایی که جامعه کارکنان بانک مرکزی ایران در ماه سوم پاییز ۱۳۵۷ منتشر کرد، اسامی ۱۷۸ نفر از مقامات ارشد دربار، فرزندان اشرف پهلوی خواهرزاده های محمدرضا شاه، برخی ژنرال های ارتش، بزرگ سرمایه داران و رجال وابسته به رژیم پهلوی به چشم می خورد. این افراد معادل دلاریِ میلیونها تومان وجه نقد رایج کشور را با انتقال به بانک های اروپایی و آمریکایی از ایران خارج کردند.
البته اشاره فهرست جامعه کارکنان بانک مرکزی به بخش کوچکی از حجم بزرگ محموله های دلار، طلا و جواهرات، اوراق بهادار بین المللی، تابلوهای نفیس و... است که پیش از اخراج رضا شاه، به تدریج و سر فرصت توسط خانواده سلطنتی، درباریان، امرا و فرماندهان ارشد نظامی و سیاستمداران عصر پهلوی از ایران خارج و تا پیش از آذر ۱۳۵۷ آخرین محموله به بانک های اروپایی و آمریکایی انتقال داده شد.
روزنامه نیویورک تایمز با جمع کردن گزارشهای مختلف بانک های جهان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی در گزارشی ارزش اوراق بهادار شخص محمدرضا پهلوی را بیشتر از یک میلیارد دلار برآورد کرد.
این روزنامه در ماه های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، نوشت: «مبلغی بین دو تا چهار میلیارد دلار تنها طی سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ از جانب خانواده سلطنتی از ایران به امریکا منتقل شده است. یکی از حساب های بانکی محمدرضا پهلوی در سوییس دو میلیارد دلار سپرده داشت.»
زشتیِ این اقدامات خاندان پهلوی اذهان خیلی از شهروندان ایرانی را به خود مشغول کرد. مخرب ترین اثر روانی این قبیل اقدامات مالی کاهش شدید بی اعتمادی عمومی به دربار و کارگزاران پهلوی، افزایش نرخ تورم و شدت گرفتن گرانی ها در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ شد.
در عین حال بخشی از جامعه ایرانِ آن روزگار از خود می پرسیدند که آیا خارج کردن این حجم ارز و طلا که بخش قابل توجهی از آن به عموم ملت تعلق داشت درست و شرعی است؟
این پرسش البته ۱۵ ماه بعد زمانی که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در اوایل اسفند ۱۳۵۸ برای پاره ای مراقبتهای پزشکی در بیمارستان قلب تهران بستری شد، در چارچوب استفتائی از ایشان پرسیده شد.
از رهبر فقید انقلاب اسلامی درباره حکم شرعی خروج ارز و طلای خالص از کشور در شرایطی که کشور گرفتار نابسامانی های اقتصادی می باشد، سوال شد و امام(ره) پاسخ دادند: «در فرض سوال، هم خروج ارز و هم اعانت بر آن همچون فروش به اشخاصی که ارز و طلا را از کشور خارج می کنند، حرام است و لازم است مسلمانانِ پایبند مصالح اسلام و مسلمین از اَعمالی که مخالف مصلحت کشور است، اجتناب کنند.»
تولد
بانک مرکزی ایران در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۳۹ با سرمایه ۶.۳ میلیاردریال در تهران تاسیس شد.
علی اصغر ناصر در دولت دکتر منوچهر اقبال، وزیر اقتصاد و دارایی شد و با آن که یک سال پس از تاسیس بانک ملی ایران به دست آرتور میلسپو، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی در سال ۱۳۰۸ به استخدام این بانک درآمد و سالها ریاست شعب شهرستان ها و سرپرستی بانک ملی ایران را بر عهده داشت اما ایده تاسیس بانک مرکزی و طرح آن در نشست هیات دولت و سپس مطرح کردن این ایده در حضور شاه را بر عهده ابراهیم کاشانی از همکاران صمیمی اش در بانک ملی گذاشت و موفق شد نظر مساعد محمدرضا پهلوی برای تاسیس بانک مرکزی را بگیرد.
کاشانی در همکاری با فرانسیس کراکو، کارشناس مالی بلژیکی، کارِ مطالعات و مقدمات تهیه طرح تأسیس «بانک مادر» را شروع کرد و لایحه قانونی پولی و بانکی کشور را پس از تهیه به وسیله وزیر وقت اقتصاد در تاریخ ۱۰ آذر ۱۳۳۸ به مجلس شورای ملی تقدیم کرد.
لایحه مذکور در هفتم خرداد ۱۳۳۹ به تصویب کمیسیون های مشترک دارایی و دادگستری، مجلس سنا و مجلس شورای ملی رسید و برای اجرای آزمایشی پنج ساله به دولت منوچهر اقبال ابلاغ گردید.
ناصر برای اجرای برنامه تثبیت اقتصادی خود که به تأیید صندوق بین المللی پول رسانده بود، ابراهیم کاشانی را بعنوان رئیس کل بانک مرکزی انتخاب کرد و این بانک رسما از تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۳۹ آغاز به کار کرد.
فرار ارز
بانک مرکزی ایران بعد از ابراهیم کاشانی و تا پیش از سقوط رژیم پهلوی در بهمن ۱۳۵۷ هشت رئیس کل دیگر را هم تجربه نمود که البته مهدی سمیعی دو بار به این سمت انتخاب شد.
علی اصغر پورهمایون، مهدی سمیعی، خداداد فرمانفرماییان، عبدالعلی جهانشاهی، محمد یگانه، حسنعلی مهران و یوسف خوش کیش همچون روسای کل بانک مرکزی تا پیش از پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ بودند.
ردیف اول، نفر دوم از چپ: یوسف خوش کیش. نفر اول از چپ: جمشید آموزگار نخست وزیر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب