بهادری جهرمی:
اطلاع رسانی در دولت سیزدهم یک طرفه نیست
سخنگوی دولت اظهار داشت: بنا نیست سخنگویی و اطلاع رسانی در دولت سیزدهم یک طرفه، با صحبت یک جانبه و بصورت کلیشه ای باشد بلکه مفهوم و کارکرد سخنگویی ارتباط دوسویه و نمایندگی افکار عمومی در جلسات تصمیم ساز دولت می باشد.
به گزارش محفل به نقل از ایسنا، علی بهادری جهرمی در یادداشتی با عنوان «کارایی حداکثری قوه مجریه با نگاه دوسویه» با اشاره به کارکرد امر اطلاع رسانی در دولت سیزدهم نوشت:
«مفهوم و کارکرد اطلاع رسانی و سخنگویی در دولت سیزدهم، از مفهوم و کارکردی که تا حالا در این ارتباط رایج بوده، متفاوت می باشد. گرانیگاه این تفاوت را می توان چنین توصیف کرد: بنا نیست سخنگویی و اطلاع رسانی در دولت سیزدهم یک طرفه، با صحبت یک جانبه و بصورت کلیشه ای باشد. آنچه تکمیل کننده مفهوم و کارکرد سخنگویی است، ارتباط دوسویه و نمایندگی افکار عمومی در جلسات تصمیم ساز دولت می باشد.
رئیس محترم جمهور هم چنین نگاهی دارند. دکتر رئیسی، سخنگویی و اطلاع رسانی را یکی از ابزارهای لازم بمنظور پیگیری و برآوردن نیازهای مردم به شمار می آورند. چنین نگاهی به جایگاه اطلاع رسانی و سخنگویی، ضمن اینکه تکالیف دولت را سنگین تر و موسع تر می کند، فواید بسیاری را هم در پی دارد. مهم ترین ثمره این رویکرد، برخورداری مجموعه دولت از یک چشم بینا و قابل اعتماد است که موجب می شود تصمیمات دولتی نه درون اتاق های بسته و به دور از مطالبات مردمی، بلکه منطبق بر خواست و نیاز واقعی مردم اتخاذ شود.
این نگاه دو سویه به جایگاه سخنگویی و اطلاع رسانی، الزامات و استلزاماتی هم در پی دارد. وقتی رسانه بعنوان عضوی از دولت و به مثابه چشم بینای آن باشد، باید اهتمام وافری در شناسایی و نمایاندن مسائل اصلی داشته و در تمییز مسأله اصلی از سوژه های فرعی و اصطلاحا ردگم کنی، فقط اخلاق و حرفه ای گری را ملاک عمل قرار دهد. با عوض شدن موضوع اصلی و فرعی، تصمیم سازی های دولتی منطبق با نیاز جامعه نخواهد بود و حوزه اجرا هم به ناکجاآباد کشیده خواهد شد. با تمرکز بر مسائل اصلی و رعایت حدود و ثغور آن از طرف رسانه ها، سخنگوی دولت می تواند از این موقعیت بهره ببرد و همچون وکیل مدافع، مجموعه دولت را ملزم به پیگیری مدام و پاسخگویی شفاف کند.
از دیگر الزامات این رویکرد نوین، واقعی بودن نگاه دولت و رسانه ها به یکدیگر است. به بیان دیگر، نه دولت از رسانه ها انتظار دارد فقط بعنوان روابط عمومی دولت عمل کنند و فقط گزارش اقدامات انجام شده دولت را مخابره کنند، نه رسانه ها توقع دارند دولت خارج از ظرفیت های موجود، اقدامات نمایشی را جایگزین اقدامات اساسی کند. سخنگویی فقط به مفهوم پل ارتباطی دولت با رسانه ها نیست. همان گونه که رسانه ها فقط بازگوکننده اقدامات انجام شده دولت نخواهند بود. بخش مهمی از پیشبرد امور در جامعه ناظر به شناسایی اقدامات انجام نشده است. در این قسمت، رسانه ها بعنوان نمایندگان بی قصد و غرض افکار عمومی سهم بسزا و غیرقابل تفویضی دارند.
موضوع دیگری که نباید از کنار آن بسادگی گذشت، تشخیص مرجع قابل اعتنا در موضوعات اساسی از طرف رسانه ها است. با حجم انبوه اخبار واقعی و غیرواقعی که با هم در فضای مجازی تولید و پخش می شود، تشخیص مطالبات اصلی و گروههای واقعی مردم مشکل تر از قبل شده است. اصحاب رسانه و اهل فن، از ابزار و دانش چنین تشخیصی برخوردار می باشند. در چنین فضا و با این الزامات است که وظیفه دولت در بها دادن دوسویه به رسانه ها، تکمیل کننده روندی می شود که نتیجه آن به حداکثر رساندن کارایی قوه مجریه، مبتنی بر ظرفیت های موجود و مطالبات عمومی خواهد بود.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب